„Gdzie słyszysz śpiew, tam idź,
tam dobre serca mają.
Źli ludzie, wierzaj mi -
ci nigdy nie śpiewają”.
Sama nazwa schola wywodzi się od założonej przez papieża Grzegorza I Wielkiego szkoły śpiewaków (schola cantorum), służącej nauce wykonania chorału gregoriańskiego. Wraz ze zmianami w kulturze muzycznej śpiew jednogłosowy został z czasem zastąpiony wielogłosowością.
Aktualnie scholą nazywa się zespół wokalny tworzony przez osoby związane z parafią, którego zadaniem jest pomoc w inicjowaniu i podtrzymywaniu śpiewu podczas liturgii.
Pierwszymi założycielami Scholi TOTUS-TUUS byli :
Agnieszka Kędzierska, Karol Stolarek, Dorota i Monika Dymska, a także Ewa Włodarczyk.
Obecny jej skład to:
- Weronika Świerczyńska
- Paulina Zabroń
- Ewa Wiórkiewicz
- Katarzyna Siwak
- Barbara Zamaria
- Ewelina Hatała
- Kinga Bałtowska
- Weronika Pakosz
- Paulina Kacprzak
Od września 2011 roku swoje spotkania ma również scholka dziecięca, którą prowadzą: Weronika Świerczyńska i Ewa Wiórkiewicz.
Podczas większych uroczystości powracają do nas także dziewczyny-studentki, które śpiewały w naszej grupie. Są to: Dominika Łabęcka, Ewa Sosińska, Karolina Wrzesień i Izabela Dymska.
W 2009 i 2008 roku Schola TOTUS-TUUS zdobyła III miejsce w Konkursie Piosenki Pielgrzymkowej w Zwoleniu, a w roku 2007 brała udział w Konkursie Kolęd i Pastorałek w Drzewicy.
Zasady panujące w scholi:
- Kocham Pana Boga i śpiewam dla jego chwały.
- Służę Panu Chrystusowi poprzez pomoc ludziom.
- Stale rozwijam w sobie Boże życie.
- Pracuję nad swoim charakterem i czuwam nad czystością serca i duszy.
- Staram się dobrze poznawać i przeżywać obrzędy liturgiczne.
- Kocham swoją Ojczyznę, modlę się za Nią, służę Jej rzetelną pracą.
- Jestem dobrą córką i siostrą (dobrym synem i bratem).
- Dokładam wszelkich starań, by wnosić wszędzie prawdziwą miłość.
- Przez swoją pilność i sumienność staję się przykładem dla innych.
- Moim wzorem jest Niepokalana Matka Zbawiciela. Naśladuję Jej dobroć, pokorę i piękną miłość.
Patronami naszej grupy są:
ŚW. CECYLIA (22.XI.) – Patronka muzyki kościelnej
Według tradycji święta Cecylia, dziewica i męczenniczka, pochodziła z rodziny rzymskich patrycjuszy. W młodości ślubowała dziewictwo z miłości do Chrystusa. Poniosła śmierć za wiarę za panowania cesarza Marka Aureliusza (161-180). W V w. wzniesiono w Rzymie bazylikę ku jej czci. Jest jedną z najsławniejszych męczenniczek Kościoła Rzymskiego. Jej imię włączono do mszalnego Kanonu Rzymskiego, a także do Litanii do Wszystkich Świętych, co jest wyjątkowym wyróżnieniem. Jej ciało, pochowane w katakumbach niedaleko grobów papieskich. W VIII w. przeniesiono jej relikwie do bazyliki wzniesionej ku jej czci i umieszczono w sarkofagu pod ołtarzem. Z tego samego wieku pochodzi antyfona brewiarzowa: Cantantibus organis, Caecilia in corde suo soli Domino decantabat, co miało dać początek jej patronatowi nad muzyką kościelną. Przypuszcza się, że Cecylia mogła grać na harfie, ponieważ wtedy patrycjuszki rzymskie często grały na tym instrumencie. Wtedy rodziny patrycjuszów miały w swoich pałacach również organy. Cecylia mogła więc znać ten instrument. Według podania Cecylia lubiła śpiew i muzykę, co też nie było bez znaczenia. Kult św. Cecylii jako patronki muzyki kościelnej popularyzowały bractwa i stowarzyszenia pod jej patronatem. Ich głównym celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej odpowiadającej duchowi liturgii.
MODLITWA
Wszechmogący Boże, przyjmij łaskawie nasze błagania zanoszone do Ciebie za wstawiennictwem świętej Cecylii, dziewicy i męczennicy, spraw także, abyśmy cześć jej oddając, szli także za przykładem jej świętego życia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
ŚW. GRZEGORZ WIELKI (3.IX. - dawniej 12.III.) – Patron muzyków i chórzystów
Św. Grzegorz I Wielki, papież i doktor Kościoła, urodził się w Rzymie około 540 r., w rodzinie patrycjuszów: Gordiana i św. Sylwii. Odbył gruntowne wykształcenie, podjął karierę urzędniczą i został prefektem Rzymu. Później jednak wyrzekł się świata i został jednym z siedmiu diakonów Rzymu i delegatem papieskim w Konstantynopolu. Po śmierci ojca zbudował sześć klasztorów benedyktyńskich poza Rzymem i klasztor św. Andrzeja w Rzymie adaptując swój dom. Tam w 575 r. przywdział habit zakonny. Po śmierci papieża Pelagiusza II, kapłani i lud, 3 września 590 r. jednomyślnie wybrali go jako jego następcę. Był gorliwym pasterzem Kościoła, opiekunem biednych i autorem dzieł teologicznych, które miały duży wpływ na kształtowanie się myśli chrześcijańskiej na Zachodzie, zwłaszcza w dziedzinie duchowości. Swoją działalnością zasłużył na miano „Wielkiego". Longobardów ariańskich pozyskał dla Kościoła, Franków przywiązał do Stolicy Apostolskiej, opata Augustyna z grupą zakonników wysłał do Anglii na misje. Poczynił pewne reformy liturgiczne, skodyfikował śpiewy liturgiczne, nazwane później chorałem gregoriańskim. Zmarł w Rzymie 12 marca 604 r. Jest jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego. Czczony jako patron nauczycieli i muzyków.
MODLITWA
Boże, Ty się opiekujesz swoim ludem i z miłością nim kierujesz, za wstawiennictwem świętego Grzegorza, papieża, udziel ducha mądrości powołanym do rządzenia Kościołem, niech postępy wiernych przyczyniają się do wiecznego szczęścia ich pasterzy. Amen.
ŚW. DAWID (29.XII.) – Patron kompozytorów i autorów tekstów pieśni kościelnych.
Król izraelski w latach 1022—972 przed Chrystusem, następca Saula odrzuconego przez Boga, najmłodszy z 7 synów Jessego z pokolenia Judy. Najpierw pasterz w domu ojcowskim w Betlejem, potem cytrzysta na dworze Saula i giermek. Odwaga jego w walkach z Filistynami zjednała mu rękę córki królewskiej Michel, przyjaźń królewicza Jonatana, a przede wszystkim zaufanie ludu, ale równocześnie wywołała zazdrość Saula. Schroniwszy się przed nim w górach zebrał oddaną sobie drużynę odważnych wojowników, przeszedł nawet chwilowo na stronę Filistynów. Gdy Saul i Jonatan polegli w bitwie z Filistynami, Dawid obwołany królem pokolenia Judy, pobił syna Saula, Isboseta, uzyskał uznanie swej władzy przez cały naród, pokonał ostatecznie Filistynów i szczepy sąsiednie, zdobył Jerozolimę, dokąd przeniósł stolicę, umieścił tam Arkę Przymierza i przygotował budowę świątyni. Za dwa jego ciężkie przewinienia, cudzołóstwo z Betszebą i spowodowanie zabicia Uriasza, ukarał go Bóg surowo (bunt Absaloma, zaraza). Dawid uznał swą winę i pokutował. Był on największym wodzem i mężem stanu Izraela, natchnionym pieśniarzem (psalmy). Charakter pobożny, rycerski, gwałtowny nieraz, ale dźwigający się zawsze z upadku.
…By śpiewać w scholi nie potrzeba wybitnych zdolności muzycznych. Konieczne jest za to, by członkowie zespołu lubili śpiewać i chcieli to robić na chwałę Bożą. Śpiewanie w scholi jest ponadto pracą zespołową i każdy ma możliwość podzielić się z innymi tym, czym go Pan Bóg najhojniej obdarował, czy to będzie piękna barwa głosu, czy też jego donośność, czy to będzie poczucie rytmu, pamięć muzyczna, ale też i dowcip, miłe usposobienie. Każdy z nas został obdarzony rozmaitymi talentami w różnym stopniu i ważne jest, ażeby otrzymane dary dobrze spożytkować.